Louis część 1

To już dzisiaj. Ostatni dzień szkoły, a po nim zaczną się najlepsze wakacje jakie dotąd miałam. Byłam bardzo szczęśliwa, ponieważ ja i grupka moich przyjaciół postanowiliśmy kupić Vana na który pracowaliśmy przez cały rok na zmywakach w chińskich knajpkach, i nim wyruszyć w drogę po stanach Ameryki. Po sprawdzeniu co działo się przez całą noc na różnych portalach społecznościowych wyszłam z łóżka i powędrowałam do łazienki, aby wziąć szybki prysznic i umalować się ładniej niż zazwyczaj. Po wykonaniu czynności łazienkowych wróciłam do pokoju i zaczęłam przebierać w szafie w celu znalezienia jakiegoś odpowiedniego na dzisiejszy dzień stroju. Po kilku minutach namysłu postawiłam na czarny top na ramiączkach odkrywający mój pępek, jeansowe szorty oraz białe conversy a do tego wzięłam biały sweter za pupę na wypadek gdyby miało się ochłodzić. Wychodząc z pokoju złapałam za wcześniej przygotowaną torebkę z najpotrzebniejszymi rzeczami, a następnie pokierowałam się schodami w dół do kuchni.

-Wystroiłaś się jak na zakończenie roku - było pierwszym co usłyszałam od mojej mamy, chociaż była to całkowita prawda. Na co dzień wolałam ubierać dresy i wygodną bluzkę co nie zmienia faktu, że lubiłam się wystroić od święta

-Prawdopodobnie po zakończeniu pójdziemy jeszcze kupić najpotrzebniejsze rzeczy na wycieczkę.

-A no właśnie, co do wycieczki - absolutnie zamieniłam się w słuch - moja przyjaciółka Joannah dzwoniła do mnie wczoraj i zapytała czy jej syn mógłby przyjechać do nas na kilka tygodni wakacji, aby nawiązać nowe znajomości, przed przeprowadzką tutaj - posłałam kobiecie spojrzenie które mówiło, żeby kontynuowała bo nie dokładnie wiem co ma na myśli - więc zgodziłam się i pomyślałam...

-O nie, nie wezmę go ze sobą! -przerwałam jej w pół zdania

-[T.I] nie bądź nie miła. - pouczyła mnie matka

-Ja go nawet nie znam, a pomijając to, to nawet nie wiem czy moi przyjaciele się na to zgodzą.

-Postaraj się, to naprawdę miły chłopak.

-Mówiąc miły masz na myśli nudny?

-Idź już, bo spóźnisz się do szkoły. - spojrzałam na zegarek i mało co nie dostałam ataku serca, na bank się spóźnię, wybiegając z domu rzuciłam krótkie "Pa" domownikom i pognałam na autobus który miałam za kilka minut. W czasie jazdy busem szkolnym rozmyślałam nad tym co powiedziała mi mama. Z jednej strony to miło co robi dla tego chłopaka, ale z drugiej dlaczego nie zapytała mnie o zdanie, przecież zdaje sobie sprawę z tego, że to nie zależy tylko ode mnie ale i od moich przyjaciół.

-Coś się stało? - z rozmyśleń wyrwał mnie głos [I.T.BFF]

-Nah.. moja kochana rodzicielka chce, żebym wzięła ze sobą na wakacje syna jej najlepszej przyjaciółki.

-I co w tym takiego strasznego? Przecież miejsca starczy dla każdego, a poza tym słyszałam jak Danny mówił, że bierze ze sobą dziewczynę. A jej też nie było w planach.

-Ale [I.T.BFF] ja nawet nie znam tego chłopaka, a co jeśli to seryjny morderca?

-Wtedy zginiemy wszyscy razem kochanie. - do rozmowy włączył się Eliot

-Oj daj spokój, będzie fajnie [T.I]. Do rozmowy jeszcze wrócimy a teraz za mną moje parobki idziemy na rozdanie świadectw.

Po zakończeniu roku całką paczką po raz ostatni w tym roku szkolnym wyszliśmy na dziedziniec i zaczęliśmy dyskusję na temat co kto jeszcze musi kupić oraz o tym, że syn Johannah prawdopodobnie ma z nami jechać.

-To nie jest dobry pomysł. - mruknęłam

-Przestań, nie będzie źle a poza tym może jechać. Pamiętaj, że żaden frajer nam tego nie zepsuje tak? - powiedział Eliot

-[T.I]? - jakiś wysoki brunet z widocznymi tatuażami przerwał nam dyskusję podchodząc do nas - Jestem Louis, twoja mam powiedziała, że cię tu znajdę. Mówiła, że chcesz jechać po zakończeniu roku do centrum na ostatnie zakupy swojej wycieczki. 

-Louis, dobrze się składa. - zaczęła [I.T.BFF] - mamy propozycję nie do odrzucenia - chłopak spojrzał na brunetkę, a następnie błądził wzrokiem po pozostałych twarzach nie wiedząc o co chodzi - tak wyszło, że brakuje nam jeszcze jednej osoby na naszą wycieczkę więc może chciałbyś jechać z nami?

-Umm.. Ja.. - na chwilę przerwał i spojrzał na mnie pytająco, a następnie przybrał niewyraźny wyraz twarzy jakby bał się że zaraz go zamorduję, bo tak w tym momencie miałam taką ochotę, no bo ja bardzo przepraszam, ale pakować się w plany nieznajomych. Jednak po chwili zrobiło mi się trochę go szkoda więc skinęłam głową, na znak aby się zgodził. - Pewnie, czemu nie. - posłał brunetce uśmiech

-To który samochód jest twój? - zapytałam chcąc jak najszybciej zrobić zakupy i wrócić do domu aby się dopakować.

-Tamten. - chłopak wskazał na czarnego Land Rovera, o tak on na pewno jest dziany. Pożegnałam się z przyjaciółmi, na odchodne [I.T.BFF] rzuciła mi "tylko się w nim nie zakochaj, bo ja go zaklepuję" a następnie ruszyłam w stronę auta.

-To w którą stronę? - zapytał Louis gdy wsiadł na miejsce kierowcy

-Nie możesz sobie po prostu włączyć GPS'a? Jakoś nie mam ochoty na pogaduchy. - jedno jest pewne, ja i on nie będziemy przyjaciółmi

-Okej, jak nie masz ochoty na moje towarzystwo to wysiądź. - powiedział, a gdy zrobiłam to co powiedział szczęka opadła mu do kolan. - Ej, żartowałem wsiadaj. [T.I] nie zachowuj się jak dziecko. [T.I] nie wygłupiaj się!

-Nie mów mi co mam robić, w ogóle do mnie nie mów. Po prostu zawieź mnie do galerii - powiedziałam wsiadając do samochodu i włączyłam radio

A teraz usłyszycie państwo debiutancki singiel Louisa Tomlinsona! - ogłosił speaker, zaraz zaraz czy mama nie wspominała, że on ma na nazwisko Tomlinson, o mój Boże, czyli to jest jakiś nadęty gwiazdor? gorzej być nie może.. chłopak pod głosił radio i zaczął śpiewać, jego głos jest taki przyjemny, a muszę przyznać że śpiewający Louis jest trochę atrakcyjny...

Nie nie myśl tak nawet! [T.I] jedna piosenka i już go lubisz? Ale ty jesteś płytka!-przeklęłam się w myślach

-Serio? Będziesz śpiewał swoją piosenkę? Myślisz, że się tutaj posikam ze szczęścia?

-A co nie podoba ci się?

-Piosenka jest fajna, ale mały problem. Nie jestem twoją fanką, nigdy o tobie nie słyszałam poza paplaninami mojej matki jak to dobrze się uczysz i że twoja mama jest z ciebie bardzo dumna.

-Aha. - mruknął chłopak i do samego powrotu do domu nie odezwaliśmy się do siebie słowem.  Po spakowaniu swoich rzeczy co zajęło mi dobre dwie godziny, zeszłam do kuchni aby zjeść zakupiony wczoraj jogurt truskawkowy.

-Mike!? - krzyknęła imię mojego brata

-Czego ode mnie chcesz?

-Jak mogłeś zjeść mi mój jogurt? 

-Nic ci nie zjadłem! - w tej samej chwili przenieśliśmy wzrok na wchodzącego z kubełkiem po jogurcie Louisa - Powodzenia stary. - powiedział Mike i wrócił stąd skąd przyszedł

-Matka nie nauczyła cię kultury, że nie wyjada się jedzenia innych?!

-Słucham?

-To był mój jogurt. - wskazałam na opakowanie

-Oh, twoja mama powiedziała, że mogę korzystać z lodówki.

-Ale najpierw wypadało by się zapytać czy dana rzecz nie jest kogoś tak?

-Oj daj spokój, to tylko głupi jogurt.

-Uhg, jaki ty jesteś denerwujący! - krzyknęłam i wyszłam z kuchni, a następnie poszłam do łazienki w której okazało się, że ów współlokator zużył mój szampon, piorunem wyleciałam z łazienki i zaczęłam się drzeć na cały dom, że Louis jest głupi i ma natychmiast jechać do sklepu odkupić mi szampon

-[T.I] uspokój się! To nasz gość - zostałam skarcona przez mamę

-Co nie daje mu pozwolenia, na tykanie moich rzeczy. 

-Ja mu pozwoliłam, po co ma się rozpakowywać skoro od razu musiałby się spakować na waszą podróż

-I właśnie o to chodzi, to MÓJ wyjazd z MOIMI przyjaciółmi, a on nie jest częścią nich

-To czemu mi nie powiedziałaś, że mam nie jechać? Nie chcę być piątym kołem u wozu - z pokoju wyszedł Louis

-Może dlatego, że zrobiło mi się ciebie żal, że zostaniesz w nieznanym mieście sam, bez przyjaciół. 

-Ty i uczucia? Jakoś nie mogę sobie tego wyobrazić. -prychnął

-Wież, albo nie pod tą skorupą okropnej osoby jestem inna. - powiedziałam, próbując ukryć swój smutek, a następnie wróciłam do swojego pokoju.

***Dzień wyjazdu***

Od samego rana nie zamieniłam z Louisem ani słowa. To już dzisiaj wyjazd, od dzisiaj zaczną się najlepsze cztery tygodnie mojego życia. Było ciepło, ale nie gorąco więc założyłam czarne jeansy z dziurami na kolanach, biały crop top a do ręki wzięłam czerwoną bluzę Mike'a, która była na niego za mała a na mnie wisiała, na nogi standardowo wciągnęłam białe conversy i z bagażem zeszłam na dół aby móc pożegnać się z rodziną. Gdy skończyłam wykonywać tą czynność dostałam sms'a od Eliota, że są pod domem, ale mamy mały problem.

-Co się dziej? - zapytałam gdy zobaczyłam znajomą twarz kolegi

-Więc, tak jakby dla was nie ma miejsca, bo okazało się że nasze bagaże zajmują więcej miejsca niż przypuszczaliśmy

-I co teraz?- zapytałam spoglądając to na Eliota to na Vana

-Możemy jechać na dwa samochody. - zaproponował Louis

-Co masz na myśli? - spojrzałam na niego

-To znaczy, że ty i ja w moim samochodzie, a reszta w Vanie. 

-Zróbmy tak - powiedział Lio, a ja chciałam go zabić -Widzimy się na pierwszym postoju w Waszyngtonie. - chłopak posłał nam uśmiech, aby po chwili zniknąć w Vanie i wyruszyć w kierunku uprzednio wyznaczonym.

-Wsiadaj. - powiedział Louis odpalając silnik swojego cudeńka

-Okej, teraz jesteśmy na siebie skazani, więc schowajmy topór wojenny. Pasuje?

-Spoko.

-Dobrze, od Waszyngtonu ja będę kierowcą. - zakomunikowałam

-Chyba zwariowałaś, że dam ci prowadzić Cheryl. 

-Dałeś imię samochodowi? - prychnęłam

-Jakiś problem kochanie? - rzucił mi ten swój olśniewający biały uśmiech jak z reklamy wybielanych zębów, na który odpowiedziałam tym samym.

"Tyko się w nim nie zakochaj" słowa [I.T.BFF] przebiegły mi przez myśl. To będzie zdecydowanie dłuuuuga droga pomyślałam, a następnie włączyłam radio i samoistnie zaczęłam rozmowę z Louisem.

_________________________________

Tak więc mamy 1 część opowiadania o Louisie jak Wam się podoba? Jak myślicie co wydarzy się podczas wycieczki? Planuję jakieś 4 części tego imagina, ale to wszystko zależy od Was kochani :) Pozdrawiam Ola :*