55. Louis (część 8)

pudelek, gwiazdunie, facebook, twitter, onet, wp, plotek, lansik, gazety codzienne, tv, radio i milion innych pokazało w ciągu zaledwie 18 godzin, od tamtego zdarzenia, tony moich zdjęć z Louisem, jako że 'upokarzam go na oczach fanów'... no dajcie spokój. to chyba on powinien być ukazany w tym złym świetle. a nie, przepraszam, on nie może być, bo przecież jest idealny, fantastyczny, szczery, jednolicowy i takie tam...

'dziewczyna nie ma za grosz szacunku do tego utalentowanego chłopaka...',

'jak ona tak mogła?!',

'pomaga jej w programie, doszła do finału, a teraz tak mu się odpłaca...?!',

'co on jej zrobił, że go tak potraktowała?!'.

to jedne z wielu, wielu tekstów, które udało mi się podziwiać.

nie spałam całą noc.

w trendsach na tt od 9-10 godzin królowało 'we_hate_[t.i]'.

co ja zrobiłam tym ludziom? oni nie znają całej prawdy. baaa, gówno wiedzą na temat tego wszystkiego, co się wydarzyło między mną a Louisem wczorajszego wieczora. to chyba powinno być całkiem na odwrót, to Tomlinson powinien być tym złym.

-[t.i]! [t.i]! zaczekaj! no stój! -krzyczał za mną Louis.

złapał mnie za rękę i pociągnął na bok, tym samym zrobił przejście dla pieszych.

-zostaw mnie! -ryknęłam mu w twarz.

-muszę ci to wszystko wytłumaczyć, nie rozumiesz, że to jedno wielkie nieporozumienie? -ułożył ręce tak, że nie mogłam mu się wyrwać.

-nieporozumieniem to jest cały ten czas spędzony razem... boże, gdzie ja miałam oczy...?!

-proszę cię, daj mi to wytłumaczyć... -spojrzał na mnie z błaganiem, które wgl nie zrobiło na mnie wrażenia.

-Louis, co tłumaczyć? to, że zrobiłeś to tylko, bo modest! ci kazało? nie, dzięki, obejdzie się. -odepchnęłam go, jednak on złapał mnie za rękę i mimo moich protestów wsadził do samochodu, który chwilę później odjechał z piskiem opon.